Selecteer de taal

 December, 2017

Beste familie, vrienden en bekenden,
We zitten alweer bijna aan het eind van het jaar en dus zal ik weer eens een poging wagen om een paar dingen op papier te zetten. Zoals velen van jullie zullen weten ben ik al een hele tijd niet erg actief vanwege gezondheidsproblemen en dan voornamelijk vanwege mijn rug.


Ik ben al sinds februari in Nederland en heb al heel wat dokters gezien en al veel onderzoeken en zo gehad. Heel erg veel ben ik nog niet opgeschoten, maar ik zal jullie de details besparen. Ik heb nú toch wel een beetje de hoop dat we de goede kant opgaan en ondanks alles blijf ik toch nog steeds de hoop bewaren, dat ik terug zal kunnen gaan naar Bolivia. Maar wanneer, dat is zeker nog niet duidelijk… Ik wil graag jullie allemaal bedanken voor jullie steun en belangstelling, de kaarsjes en de gebedjes!!
Uiteraard is het voor mij een groot gemis om niet dáár te zijn, waar mijn hart ligt.
Gelukkig heeft mijn familie en ook anderen er wel voor gezorgd dat ik me hier ook heel erg goed thuis voel: er wordt héél goed voor mij gezorgd!!
Gelukkig heb ik de afgelopen maanden nog wel redelijk contact kunnen houden met Bolivia en ben zó een beetje op de hoogte van hoe alles daar een beetje gaat.
Wat in de afgelopen maanden het meeste indruk heeft gemaakt op mij en ook op de mensen in Bolivia was de dood van Alex, één van de jongeren van een huis waarover ik de leiding heb. Alex was al jaren bij ons en kon eigenlijk ook geen andere kant op omdat hij constant aanvallen had van epilepsie. Op een gegeven moment is Alex verdwenen en is toen pas weer na een paar weken dood aangetroffen bij een meer in de stad. Waarschijnlijk een noodlottig ongeval, misschien gecombineerd met wéér een aanval van epilepsie. Het heeft een enorme indruk gemaakt op het personeel en de jongeren van dat huis en ook op vele anderen. Van het andere huis waarover ik de leiding heb is ook nog één van de jongeren er slecht aan toe geweest, ook al vanwege epilepsie. Vaak is het zó, dat ze hun medicijnen niet op tijd innemen, zeker niet als ze ook zo af en toe een paar dagen verdwijnen naar familie of zo.
Het is voor mij altijd duidelijk, dat gezondheidszorg en onderwijs de belangrijkste dingen zijn, die wij aan onze jongeren kunnen bieden.

Op onze Nachtopvang is er een mooi initiatief genomen: de kinderen en jongeren daar besloten om eens wat voor anderen te doen: ze vinden dat ze zelf altijd veel van ons krijgen (alhoewel we niet van alles uitdelen). Maar ze willen nu met Kerstmis eens een keer iets GEVEN in plaats van altijd maar te ontvangen. En daarom zijn ze op kleine schaal geld in gaan zamelen om een Kerstontbijt te geven aan de kinderen van een tehuis voor kleine kinderen elders in de stad. Van het geld dat ze verdienen met autoruiten wassen in de stad betalen ze iets voor dingen, die ze in de Nachtopvang hebben: ze betalen iets voor kleren wassen, voor in bad gaan, voor het eten, etc. Kleine bedragen, maar ze hopen op die manier genoeg geld bij elkaar te krijgen voor het Kerstontbijt voor die kleine kinderen in een ander tehuis.
Mooi initiatief vind ik!! Ik denk dat dát is wat Kerst betekent: Een keertje denken aan anderen!!

 

Beste mensen, ik wens jullie allemaal een heel Zalig Kerstfeest en de allerbeste wensen voor het Nieuwe Jaar!! Verder wil ik jullie graag allemaal bedanken voor de steun voor ons werk, alles wat jullie doen voor onze kinderen en jongeren van de straat in Cochabamba, Bolivia. We kunnen daar héél veel doen, maar alleen als we van jullie de steun ontvangen die we voor dat werk nodig hebben. Heel veel dank!! Ook dank voor alle kaarten en briefjes, kaarsjes en gebeden en alle andere dingen die jullie voor mij en voor ons doen!! We rekenen ook in 2018 weer op jullie allemaal!! Zonder jullie steun zijn we nergens!!
Met heel veel hartelijke groeten en de allerbeste wensen!!
Theo Raaijmakers