Cochabamba, juli 2010
Beste Familie, Vrienden en Bekenden,
We zijn al over de helft van het jaar heen en ik heb nog niet geschreven…. Straks is iedereen met vakantie daar en dan krijgen jullie pas nieuws van hier bij terugkomst. Hier is het ook vakantie – alleen dan wintervakantie – maar dat scheelt niet erg veel of niks in het werk; het is en blijft gewoon altijd druk, daar heeft de schoolvakantie niet veel mee te maken. Maar ja, het is een beetje kouder hier dan in Nederland/Europa; ik lees over de zomerse temperaturen daar, maar ik word niet jaloers, want wij hebben hier in een jaar volop zon!!
De vakantie wordt hier op school o.a. gebruikt om de school aan de buitenkant te schilderen; de binnenkant was in de ‘grote’ vakantie gebeurd en het gaat er allemaal weer heel goed uitzien, en bovendien heb ik een aantal mensen van ons bezig! De vakantie wordt hier ook veelal beinvloed door het W.K. voetbal; heel Zuid-Amerika is dan nog gekker dan Nederland of Engeland of Duitsland of Spanje, als dat mogelijk is; er worden hier ook uren en uren aan besteed op de televisie en hele kranten vol; en dan doet Bolivia niet eens mee; de laatste keer dat ze erbij waren was in 1994 en dat duurde maar even; misschien volgende keer in Brasil!! Ze hebben hier wel altijd heel sterk dat van "als er maar een Zuid-Amerikaans land wint", maar dat zal dus deze keer niet doorgaan.
Ik ben de laatste tijd nogal aktief geweest met kerkdiensten in een parochie, in de vrouwengevangenis en o.a. ook op een school, waar veel van onze jongeren zijn geweest; op die school, die inmiddels 25 jaar bestaat, kwamen we te praten over mensen van ons, die daar hun middelbare school hebben afgemaakt en dan kom je er achter, dat er velen van hen zijn, die goed zijn terechtgekomen. Mensen die verder zijn gaan studeren (en die nu tandarts, ingenieur, dokter, leraar/onderwijzer/es, landbouwdeskundige, etc. zijn), en anderen, die misschien niet zo veel hebben gestudeerd, maar die het verder goed doen; er gaan er van hen dit jaar ook nog een stuk of vier trouwen – voorzover als ik nu weet – er zijn er veel, die een of meer kinderen hebben, en dan kom je er achter dat je langzaamaan een beetje ouder wordt!! Het gaat om jongeren, die al zo’n jaar of vijftien geleden bij ons waren en die nu hun eigen leven hebben opgebouwd en dan weet je dat je ergens mee bezig bent!! Er zijn resultaten en je kunt wel zeggen, dat dat niet altijd het belangrijkste is, maar het is wel leuk!! Soms loop je wel even tegen een (tijdelijke) muur: ik had pasgeleden iemand, die afgestudeerd was voor leraar en we probeerden werk voor hem te vinden; dat is uiteindelijk gelukt, maar het is daar een corrupte toestand bij de mensen, die over het onderwijs gaan; normaalgesproken krijg je geen baan als je niet betaalt, en we wilden gewoon niet betalen.
Er zijn andere zaken die niet zo gemakkelijk zijn, dus dan moet je altijd wel het positieve blijven zien, anders ben je verkocht; gisteravond kwam een student (medicijnen) op bezoek; hij was vroeger iemand, die botinfecties had en heeft daar veel operaties en behandelingen voor ondergaan en dat is allemaal goed gekomen; het gaat prima met hem; maar nu is zijn vader ernstig ziek, aan het andere eind van Bolivia en hij wil hem naar hier laten komen, want daarginds kunnen ze helemaal niks voor hem doen, maar wie zal dat betalen???
Met onze ‘bevolking’ op de verschillende plekken (Casa Jerusalen, Casa Ana Maria, Nachtopvang, Opvanghuis, school, etc.) gaat het wel goed; problemen genoeg, maar ook
altijd leuke dingen; op het ogenblik zijn Guido en Mario hier aan het schilderen op school, twee broers (14 en 18), die nu voor het eerst bij elkaar in hetzelfde huis wonen; nog drie andere kinderen van hetzelfde gezin zitten in een ander tehuis en een paar zijn er nog thuis; Guido is net een paar maanden bij ons en begint nu een beetje op te leven; daarvoor was het vaak pure ellende; we hebben dat ook met een paar andere broers, Victor Hugo en Luis Alberto, die elkaar nauwelijks kennen, omdat ze altijd op andere plaatsen hebben gewoond….. Op Casa Jerusalen hebben we een stuk of vijf jongens die door de kinderrechter naar ons zijn gestuurd en met wie je dus veel tijd moet doorbrengen; vorige week zijn ze met nog wat anderen een week weggeweest voor een workshop ergens op het platteland. Op de nachtopvang blijft het druk en we zouden wel meer mensen willen onderbrengen, vooral ook nu het winter is; het opvanghuis begint zijn weg te vinden met groepen kinderen en jongeren van de straat en ook hebben we veel contact met andere instellingen, die ook iets willen doen op dat gebied en ik denk, dat dat ons allemaal helpt.
Zoals jullie weten, kunnen we niet veel doen zonder dat we geld ontvangen uit Nederland en andere landen; helaas hebben we ook hier veel last van de crisis: de euro is ten opzichte van de dollar in de afgelopen maanden vreselijk naar beneden gegaan en we krijgen nu 35 cent minder dan voorheen voor een euro….. Een enorm verschil. Ik wil daarom ook een beroep doen op jullie allemaal: als het mogelijk is om nog een keer wat extra te geven voor onze kinderen en jeugd, dan zou ik daar erg blij mee zijn; ik ben brutaal, maar jullie weten, dat het niet voor mij is en dat we het zo goed mogelijk proberen te besteden. Heel veel dank voor wat jullie doen, voor alle steun en veel hartelijke groeten en beste wensen!!
Theo Raaijmakers Giften graag naar:
Casilla 2431 Rabobank 1345 20 769
Cochabamba t.n.v. Stichting Werk Theo Raaijmakers
Bolivia
LET OP: VANAF NU HEBBEN WIJ EEN NIEUWE WEBSITE:
www.stichtingwerktheoraaijmakers.nl
P.S: Als u geen prijs meer stelt op verdere informatie over Theo's werk en de Stichting Werk Theo Raaijmakers, wilt u ons dit dan a.u.b. laten weten?
Het zou gemakkelijker en goedkoper voor ons zijn, als we u deze rondzendbrief per e-mail kunnen sturen. Als u hiermee accord gaat, wilt u dit dan even laten weten?
Graag een berichtje naar: Stichting Werk Theo Raaijmakers
Secretariaat: Dirk van Iersel
Haverakker 3
5081 ML Hilvarenbeek
E-mail: