Moergestel/Cochabamba December 2015
Beste familie ,vrienden en kennissen,
Deze keer sturen wij u een verslag van het bezoek dat wij hebben gebracht aan Bolivia.
Wij zijn: Ton van Iersel, zus van Theo, en Dirk van Iersel, zijn neef. Wij zijn 12 dagen weggeweest, wat neerkomt op 10 dagen in Cochabamba bij Theo.
Het is een hele ervaring geweest, waar we met veel plezier aan terugdenken. Mooie, indrukwekkende ervaringen. De tien dagen dat we daar waren hebben we een druk programma gehad, aangezien we zoveel mogelijk wilden zien/proeven van het mooie werk wat Theo nu al zoveel jaren in Bolivia doet. Omdat Theo ziek was geweest, was er ook stukje eigenbelang bij om hem op te gaan zoeken. Gelukkig gaat het nu goed met hem. We hebben door ons bezoek met eigen ogen kunnen zien waar hij mee bezig is, waar hij woont en hoe hij daar leeft. Het eerste bezoek wat wij daar brachten was een bezoek aan de school, San Vicente de Paúl. Het was een zeer warm welkom. Prachtig om de klassen te mogen bekijken, tekeningen van basisschoolkinderen uit Goirle en Hilvarenbeek uit te delen en een muziekles en gymles bij te wonen. De kinderen genoten van ons bezoek en wij van hen. Ze genoten van de meegebrachte balonnen en de springtouwen, etc. Daarnaast konden we mooie rozenkransen, gemaakt door vrijwilligers uit Moergestel en Oisterwijk, uitdelen.
Op de school zitten kinderen van verschillende huizen die bij het project Amanecer horen. Ook zitten er kinderen die gewoon thuis wonen, maar die op een andere school geen kans krijgen, omdat ze thuis niet genoeg geld hebben, een leerachterstand hebben, etc. De kinderen krijgen of voor of na de middag les, zoals op alle scholen in Bolivia. ‘s Middags zitten er weer andere kinderen op school als ‘s ochtends. Op de speelplaats, grenzend aan de school, staat een klein “huis”. Een kamer met daarin een stapelbed. Hierin woont Carlos met zijn vrouw Cecilia en hun twee kinderen. Ze slapen met hun kinderen in een ruimte waar ze ook overdag wonen. En in de dagen dat wij er waren sliep ook het schoonzusje (15) van Carlos daar met haar babytje van een paar weken oud. Carlos is door Theo van straat gehaald en bij hem opgegroeid. Nu werkt hij voor de school en voor casa Jerusalén. Zijn vrouw maakt kleding, die ze probeert te verkopen op de markt of gewoon op straat. Daarnaast doet ze de was van Theo. Carlos is in de 10 dagen die wij er geweest zijn, onze gids geweest.
We zijn ook met Theo in de vrouwengevangenis geweest, waar we een rondleiding van een gevangene kregen.Theo gaat hier regelmatig naar toe en doet daar de mis. Tijdens het bezoekuur dat wij er hadden, werden er kinderfeestjes gevierd…. De kinderen gaan ‘s ochtends naar school. In de middag komen ze weer terug naar de gevangenis en worden opgevangen in het nieuwere
gedeelte, een kinderdagverblijf. De gevangenen vullen hun dagen met het borduren van tafelkleden, het bakken van brood en het koken van eten op levensgevaarlijke kooktoestellen, en het wassen van kleren van mensen van buiten . De gehele binnenplaats hing dan ook vol met met was. In deze gevangenis hebben we ook veel vrouwen blij gemaakt met een rozenkrans.
Tegenover de vrouwengevangenis is de mannengevangenis, welke er van buiten al eng uit ziet. Boven op het dak staan van die golfplaten hokken, waar gevangenen in moeten. Het zal er in de zomer heel heet worden en o wat zal het er koud zijn als het winter is. Nadenkend over wat we zojuist gezien hadden, kwam er een jongen naar Theo toe die bij hem gewoond heeft. Hij vertelde dat die middag een broer van hem naar de gevangenis gebracht was en ook nog een vriend van hem. Van beiden waren er familieleden. Of Theo iets kon betekenen, kon helpen….. Wat moet je dan? Wat kun je dan? Hij luistert en legt een hand op zijn schouder. Theo komt wel in de mannengevangenis, maar het is natuurlijk vaak onmogelijk om zich met zulke problemen te bemoeien. Maar naar hen luisteren is al heel wat. We hebben een poosje met hen op de bank gezeten. Kijkende naar de muren van de gevangenis. Ieder met zijn eigen gedachten.....
We zijn met Theo naar Angel geweest. Hij is de man die jaarlijks de schitterende kerstkaarten maakt, die wij in Nederland proberen te verkopen. Angel woont met zijn broer en met hun vrouwen en kinderen in een paar betonnen vertrekken. Wij werden in een vertrek binnengelaten, waar alleen een tafel met wat stoelen stonden en waar we maissoep met een flinke kippenpoot erin kregen. Er liep daar ook een aantal honden rond, die de vrouw van Angel fokt om ze te kunnen verkopen op de markt. Angel heeft bij Theo gewoond en is nu taxi-chauffeur. Met het maken van kaarten en rijden van zijn taxi heeft hij een bestaan opgebouwd.
Het was heel bijzonder om de mis mee te maken op Sayaricuy. Hoe de kinderen betrokken werden bij de mis en hoe ze meezongen. Genoten van het gitaarspel en van de panfluit. Het elkaar de vrede wensen, zo'n warmte gaat daarvan uit. Na de mis zijn we met Allerzielen naar het kerkhof geweest. Iets wat in Bolivia groots gevierd wordt. Onvoorstelbaar hoeveel mensen dat er waren en heel veel bloemen.
Naast het bezoek aan de vrouwengevangenis was het ook erg indrukwekkend om een kijkje te nemen in de nachtopvang. Jongeren worden van straat gehaald. Gevraagd of ze mee willen. Hun drugs moeten ze inleveren. En ze krijgen de kans om zichzelf en hun kleren te wassen. Ze krijgen voorlichting over een of ander onderwerp (en daar moeten ze bij zijn) en ze krijgen wat te eten Zo zijn ze in ieder geval weer een uurtje of 10 van de drugs af….
Mooi was het ook als we met Theo door Cochabamba reden en jongens Theo’s auto herkenden. Er werd over en weer naar elkaar gefloten en geroepen “Padre Theo, Padre Theo”. Heel indrukwekkend en vaak een kippenvelmoment.Theo legt een arm op die van hen en ze stralen. Veel jongens kennen Theo en hij geniet er net zo van als hij ze ziet als andersom. Bijzonder om dit mee te maken. Bijzonder om het werk van Theo zo dichtbij te mogen zien.
Dan nog even een berichtje van mij, Theo. Voor mij was het bezoek van mijn zus en neef ook heel bijzonder. Het is toch allemaal heel anders om het zelf te kunnen zien dan om het te lezen in bv. een rondzendbrief. Ik heb erg genoten van hun aanwezigheid hier en we kwamen werkelijk tijd tekort!! Dank aan jullie allemaal voor jullie steun in dit afgelopen jaar en we hopen ook in 2016 weer op jullie allen te mogen rekenen!!
Ik wens iedereen een heel Zalig Kerstfeest en een zeer Gelukkig Nieuwjaar!!
Met heel veel groeten en de allerbeste wensen!!
Theo Raaijmakers
Cochabamba Bolivia