Oirschot, juli 2015
Beste Familie, Vrienden en Bekenden van Theo,
Zoals jullie zien ontvang je deze keer de rondzendbrief niet van Theo maar van de Stichting Werk Theo Raaijmakers. Theo ligt nl. in het ziekenhuis in Cochabamba en zal voorlopig enige tijd rustig aan moeten doen. Dit als gevolg van een combinatie van een verwaarloosde longontsteking en oververmoeidheid.
Onderstaande brief is een samenvatting van een verslag, dat hij enige tijd geleden zelf heeft geschreven voor de Adventsactie. Zij hebben hem gesponsord met een prachtig bedrag om zijn werk in m.n. Casa Jerusalén in Cochabamba te kunnen doen.
We zitten inmiddels alweer in de zesde maand van het jaar, dus hoog tijd om eens wat te laten horen over hoe het gaat met ons allemaal in Casa Jerusalén en vooral met alle jongeren hier.
Zoals jullie weten is Casa Jerusalén één van de huizen van een groot project voor straatkinderen en -jeugd hier in de stad Cochabamba. Wij hebben hier gemiddeld tussen de 25 en 30 jongeren in de leeftijd van 14 tot 24 jaar. De jongeren, die hier komen zijn meestal degenen die nergens anders meer terecht kunnen: ze worden niet in andere instellingen aangenomen en dus is Casa Jerusalén zo'n beetje hun 'laatste' kans. Dat idee van 'laatste kans' is iets wat wij nogal ruim nemen, want we geven niet graag op met iemand; het moet al heel gek gaan als wij niet steeds zeggen, "Nóg een kans, en nóg een kans, en nóg een kans"..... Dat kan natuurlijk niet eeuwig doorgaan, maar over het algemeen zullen we niet gemakkelijk tegen iemand zeggen "tot hier toe en niet verder".
Op dit moment hebben we zo'n 25 jongeren in huis en alles verloopt zo'n beetje zoals het zijn moet.
De meeste jongeren werken overdag en gaan 's avonds naar school; de jongsten zijn 's morgens hier in huis om schoon te maken en hun huiswerk te doen en gaan 's middags naar school.
We hebben op 26 april het 23-jarig bestaan van het huis gevierd; dat doen we eigenlijk niet zo vaak, maar dit jaar hebben we een speciaal ontbijt gehad, dat helemaal was voorbereid door Orlando en Abel; Abel is al afgestudeerd als kok en werkt nu in een bakkerij vooral om taarten te maken, en Orlando is met die opleiding bezig en doet dat heel goed. Het ontbijt met alle mensen van dit huis was prima en we hebben volop gegeten! Dat is voor hen en voor ons een luxe waar we niet zo vaak aan toekomen. Ikzelf werk en woon al 17 jaar in dit huis, en ik hoop het nog lang te kunnen doen, vooral ook omdat we steeds resultaten zien.
Abel is vroeger hier gekomen omdat zijn broer al bij ons was, maar hij heeft het hier prima gedaan en nog steeds. Orlando is echt iemand die van de straat is gekomen, die op straat al probeerde te studeren, maar hij is hier gekomen om dat écht te kunnen doen en na zijn middelbare school wilde hij voor kok studeren; hij is aan zijn tweede jaar bezig en hij doet dat met veel enthousiasme.
Orlando kookt elke dag het avondeten hier in huis voor iedereen. 's Morgens doet dat één van de andere jongeren, geholpen door iemand anders die thuis is. Dat is één van de dingen die wij heel belangrijk vinden: vroeger hadden we wel een kokkin hier maar dat is lang geleden; ze zullen later nooit een kok(kin) hebben en ze moeten het dus leren.
Op die manier worden ze ook meer zelfstandig en onafhankelijk. Orlando gaat ook elke zaterdag de inkopen doen voor de hele week, samen met één van de andere jongens van het huis. We geven hen vertrouwen en op die manier krijgen ze ook steeds meer vertrouwen in zichzelf. Normaalgesproken hebben we geen overdreven luxe eten in het huis - ook met opzet, want dat zullen ze later wellicht ook niet hebben. Het eten is prima maar niet het duurste of overdreven: één keer in de maand hebben we een speciale maaltijd; dan komt een jongere koken die vroeger ook hier woonde en van hem kunnen Orlando en Abel altijd weer wat leren.
Zoals gezegd, bijna iedereen werkt; op dit moment zijn Jorge en David en Angel bezig om het huis schoon te maken; Jesús is al gaan werken bij een familie; Jaime en Diego en Celso zijn vanmorgen al vroeg vertrokken, evenals Marco; Juan Pablo en David (een andere Davíd) zijn naar de universiteit; Milton, Miguel, Victor, e.a. zijn ook al naar hun baantjes; ze kunnen wat ons betreft elk willekeurig werk doen: zo maken Miguel en Gustavo nog steeds autoruiten schoon op straat en dan vinden wij prima, als ze maar regelmatig geld sparen bij ons, zodat ze straks iets hebben om op zichzelf te gaan wonen; Germán werkt als schoenmaker en Christian is dat ook aan het leren; Antony is vanmorgen al naar school vertrokken en hij zal vanmiddag hier in huis het werk doen wat gedaan moet worden.
Nicolás is in het begin van het jaar hier gekomen; ik weet niet in hoeveel verschillende tehuizen hij al had gewoond; hij is ook pas veertien en zijn familie is een ramp; er zijn er die op straat wonen en lijm snuiven, en Nicolás heeft dat leventje zelf ook geleid; nu is hij een week geleden verdwenen en zit hij bij zijn zus op straat.... Hij deed het prima hier en had het ook erg naar zijn zin, maar hij kon zijn oude leventje nog niet vergeten. Wij geven het niet op met hem; we hebben contact met hem op straat en nodigen hem ook steeds uit om terug te komen en zeggen dat de deur altijd voor hem openstaat; we zullen dat ook blijven doen en hebben de hoop dat hij weer terug zal komen bij ons.
Mensen moeten kansen krijgen en er zijn niet veel plaatsen waar ze naar toe kunnen....
We zullen deze maand beginnen aan reparaties en een opknapbeurt hier in Casa Jerusalén. Er zijn een aantal dingen die gewoon moeten gebeuren en we hopen alles vóór het einde van het jaar af te hebben. Speciaal aan dat alles is ook dat we al het werk willen doen met mensen die vroeger bij ons zijn geweest of die nog bij ons wonen, van de architect tot de schilder tot de elektricien, van de loodgieter tot de metselaars, alles!! Wij zullen trots zijn daarop en zij ook!!
Het is moeilijk om álles wat er gebeurt in een aantal maanden in een huis zoals het onze op papier te zetten, maar met deze paar indrukken hebben jullie in elk geval weer een idee van wat wij hier in Casa Jerusalén (proberen te) doen. We zijn erg dankbaar voor de steun van de Adventsactie en zijn erg blij dat zóveel mensen ons helpen. Heel veel dank!!
Met hartelijke groeten en de allerbeste wensen!!
José Raaijmakers
Namens Theo en de Stichting Werk Theo Raaijmakers