Cochabamba, december 2013

 

Beste Familie, Vrienden en Bekenden,

 

We zijn alweer aan de Advent begonnen en dus hoog tijd voor de rondzendbrief. Over een paar weken is het Kerstmis en dan alweer Nieuwjaar. Wat gaat het snel!

Het jaar 2013 zal toch altijd het meest in mijn geheugen blijven als het jaar dat ons Mam gestorven is; dat is alweer bijna vijf maanden geleden en ik kan alleen maar zeggen dat we op een hele mooie manier afscheid hebben genomen van haar. Ik ben vanwege haar ziekte en overlijden even in Nederland geweest en heb nog veel tijd met haar kunnen doorbrengen.

Daarna was het natuurlijk weer gewoon werken zoals altijd. Ik wil nog eens op een rijtje zetten waar ik allemaal mee bezig ben: Binnen het project Amanecer, ben ik nog steeds directeur van twee huizen voor jongeren tussen de 14 en 24 jaar en alles bij elkaar wonen er daar zo’n 55; dat gaat wat veranderen op het eind van het jaar, omdat er mensen weg zullen gaan en er nieuwe zullen komen. Iedereen die in de huizen komt wonen, wordt verwacht te studeren of te werken en geld te sparen.
De allerjongsten werken niet, maar normaal gesproken is dat de regel. Het idee is dat ze vanuit die huizen op een gegeven moment weggaan en op zichzelf gaan wonen. Het wanneer hangt een beetje af van hun leeftijd en ook of ze er klaar voor zijn. We houden nog wel regelmatig contact.

Behalve van die twee huizen ben ik ook nog officieel algemeen directeur van onze school, hoewel ik daar niet veel aan doe. school-11Ik heb daar een kantoor (een klein beetje rommelig) en ik zie daar vaak mensen die willen komen praten. Maar verder ben ik meer een contactpersoon van het project met de school. Bij ons op school zitten altijd zo’n 250 kinderen, maar daarnaast proberen we ook zoveel mogelijk andere families te helpen om hun kinderen naar school te sturen en we dringen er altijd op aan dat ze minstens hun middelbare school afmaken. Daarna proberen we zoveel mogelijk mensen een kans te geven om verder te studeren; dat aantal hangt af van de hoeveelheid studiebeurzen die we kunnen krijgen, en van hoeveel geld er beschikbaar komt. Op het ogenblik zijn ruim veertig jongeren met een hogere (technische of universitaire) opleiding bezig. De meesten van hen zie ik elke week wel een keer, al is het maar eventjes.

Dan is er nog een groep straatwerkers die mijn aandacht vraagt. Zij runnen een nachtopvang voor kinderen en jongeren die op straat leven. Ze werken ook vaak met hen overdag en ook met hen moet ik regelmatig contact hebben. Ook komen soms families langs die in moeilijkheden zitten en hulp zoeken. We doen dan wat we kunnen, tenminste als we denken dat het zinvol is.  

Verder heb ik op verschillende plaatsen Eucharistievieringen (in de parochie, in huizen van ons, in de vrouwengevangenis, in een paar kloosters, etc.), ongeveer elke dag wel ergens. En ja, dan hebben we natuurlijk nog vergaderingen… Ze zeggen wel eens “als je helemaal niks wilt bereiken, dan moet je vergaderingen organiseren”. Daar zit zeker wel wat in, maar af en toe is het wel eens nodig… Niet mijn
favoriete bezigheid. Dus al met al, werk genoeg; ik maak dan ook lange dagen, vaak van half vijf
´s morgens tot half twaalf ´s avonds, met een kortere of langere siësta ergens in met midden, meestal tenminste…. Jullie zullen begrijpen dat dit alles heel veel geld kost. Hoewel de financiële situatie in de wereld ons niet erg helpt, blijven we toch vragen om jullie steun. We kunnen jullie ervan verzekeren dat AL het geld wat jullie naar ons overmaken terecht komt bij de jongens en meisjes, de kinderen en jongeren, de studenten en de families voor wie het bedoeld is. Mijn eigen onkosten worden niet daarvan betaald, en dat zijn er trouwens ook niet zo veel. Er zijn ook altijd wel medische onkosten en dan hebben we in die twee huizen twee auto’s en een motor, en die rijden ook niet voor niets. Dit jaar heeft één van die auto’s een grote reparatie moeten ondergaan en dat zijn onkosten waar je geen rekening mee houdt… Maar het moet wél worden betaald. Maar nogmaals, er is bij ons geen strijkstok waar geld aan blijft hangen, het komt allemaal terecht waar het terecht moet komen. Dus, we vragen jullie allemaal dringend om toch vooral door te blijven gaan met ons te helpen! We kunnen niet zonder!
Het is ook niet zo dat we maar geld besteden en dat er niks bereikt wordt. We hebben altijd weer hoopgevende resultaten: zo zijn er dit jaar weer een achttal jongeren die de middelbare school afmaken (het schooljaar sluit hier in december). We hebben Javier die dit jaar is afgestudeerd als ingenieur. Hij heeft al een goede baan en zal waarschijnlijk nog dit jaar zijn doctoraal examen doen. Dayne is  afgestudeerd als lerares en zij is ook al aan het werk. Rubén en Raúl zijn dit jaar officieel automonteurs geworden. Mario en Daniel studeren deze maand af als kok. Abel is ook bezig met een koksopleiding en maakt heerlijke taarten en cakes die hij af en toe al aan het verkopen is. Hugo is klaar met zijn studie voor accountant en moet in 2014 zijn afrondend examen doen.
José Alberto is na járen niet weten wat te doen, bezig aan een opleiding voor kapper en die zal hij wel afmaken,  ik heb hem nog nooit zo tevreden gezien.

Veel van de jongeren die bij ons in huis wonen, hebben lange tijd op straat geleefd en zijn geleidelijk aan een normaal leven gaan leiden; we hebben veel contacten op straat en we hebben met velen de hoop dat het nog goed kan komen. Igor doet het na zijn niertransplantatie van vorig jaar prima op zijn werk en ook met zijn studie. Het is een lange lijst, maar er zijn ook mindere dingen zoals bv. Jérico die opnieuw de straat op is. Zijn vader heeft hij nooit gekend en zijn moeder is, toen hij drie was, het huis uit gegaan om melk te gaan kopen en is nooit meer teruggekomen….. Jérico is achttien en er moet snel iets gebeuren. Ik maak me zorgen om Luis (10) die vaak alleen thuis is bij zijn vader die constant drinkt; moeder is er niet en dus gaat Luis vaak mee met zijn vader als die gaat drinken….
Ik ben ook bezorgd om Moisés (15) die samen met zijn broer bij zijn vader woont; ook daar is geen moeder in huis. Moisés is heel intelligent, maar als we niet snel wat doen, dan zal het fout gaan met hem en ook met zijn broer. Ik weet het: we kunnen niet alles doen, niet alle ellende oplossen… Maar we zouden graag zoveel mogelijk doen, zoveel mogelijk jonge mensen een kans geven op een betere toekomst. Dat kan alleen als jullie ons blijven helpen - en er is geen betere tijd daarvoor dan de Kersttijd: ik weet dat het moeilijke tijden zijn voor veel mensen, maar ik hoop en bid dat velen van jullie toch zullen zeggen: “er kan wel wat vanaf voor de kinderen en jongeren in Bolivia”. Heel veel dank voor jullie gulheid en voor alles wat jullie al voor ons doen, sommigen al vele jaren!

Ik wens iedereen een heel Zalig Kerstfeest en een heel gelukkig en gezond Nieuwjaar.
Met heel veel groeten en de allerbeste wensen.

Theo Raaijmakers
Cochabamba, Bolivia