December, 2020
Beste familie, vrienden en bekenden!
Zo, we zitten alweer aardig dicht in de buurt van Sinterklaas en Kerstmis en het einde van dit jaar, dus het wordt hoog tijd om weer eens wat van mezelf te laten horen. Ik probeer wel om een beetje mijn berichtjes op whatsapp bij te houden, maar dat zijn er soms zó veel, dat het niet altijd lukt. Met zo twee keer per jaar een korte brief, dan kom je toch een heel eind en dan kun je in één klap veel mensen bereiken! Wat mezelf betreft is er (nog) niet zo heel veel vooruitgang geboekt. Ik moet wel op een klein of groot Godswonder(tje) rekenen om er weer echt bovenop te komen, maar in Bolivia zeggen ze altijd dat de hoop het laatste is wat je opgeeft!! Ik kan wel zitten treuren en me beklagen over allerlei dingen die ik moet meemaken en ondergaan, maar daar schiet ik ook niet zo veel mee op. We blijven gewoon alles doen wat we kunnen en ik moet zeggen dat de artsen, vooral in het Radboud, uitstekend zijn en dat ze altijd alle tijd voor ons hebben en alles goed uitleggen. Méér kan ik toch ook niet verwachten. Ik probeer te doen wat zij me allemaal voorschrijven en ik slik mijn bergen pillen en dan hopen we op iets beters!! Ik heb veel hele mooie brieven en apps en andere berichten gekregen van personeel en jongeren uit Bolivia ter aanmoediging!! Heel erg mooi!!
Intussen blijf ik natuurlijk erg betrokken bij alles wat er in Bolivia gebeurt op alle gebied. We hebben daar wéér een nieuwe president en we zullen moeten afwachten wat dat wordt. Maar net zoals in de hele wereld, zit Bolivia uiteraard ook te kijken met het corona virus, met de covid-19. Ik houd het nieuws van de hele wereld zo´n beetje bij, maar vooral ook dat uit Bolivia en ik kijk elke dag wel even de Boliviaanse krant in. Het lijkt erop dat Bolivia niet zo hard getroffen is door het corona virus als andere landen in Zuid-Amerika, maar het kan ook zijn, dat de cijfers die ze geven niet allemaal even duidelijk of eerlijk zijn. Ik heb met veel mensen contact, maar met drie mensen meer in detail en dan hoor ik wel hoe moeilijk het voor hen is. Ze zitten bijvoorbeeld met dertig of veertig jongeren in een huis, en dan moet je proberen om iedereen de regels te laten volgen van handen schoon houden, afstand bewaren en in je elleboog hoesten en niezen en zo. Er mocht, vooral in het begin, ook bijna niemand de straat op! Probeer maar eens iedereen binnen te houden… Op een gegeven moment heeft ook iedereen een test gehad en toen bleek dat er tóch iemand was geweest die het virus had opgelopen, maar dat is verder goed afgelopen. School en werken was ook bijna onmogelijk en op afstand werken kun je wel helemaal vergeten natuurlijk. Nu de Kerst er aankomt zullen ze wel vragen of ze kunnen gaan kamperen dit jaar. Dat doen ze elk jaar één keertje, na Kerstmis, voor een week, maar ik weet niet wat voor advies ik moet geven…?? Tussendoor krijg je andere dingen, zoals ene Guido, die een ongeluk krijgt en in het ziekenhuis terechtkomt en daar moet dan toch wat aan gebeuren. Maar op het ergst van de corona crisis mocht er vanuit één huis maar één persoon één keer in de week de stad in om boodschappen te doen en zo. En je mocht dan ook nog niet met de auto weg!! Nee, ze hebben het niet gemakkelijk gehad en nóg niet. Nu hopen we dat het vaccin er snel zal zijn en ikzelf hoop dat, naast alle personeel in de zorg vooral en ook mensen met een zwakkere gezondheid, de armste mensen van de wereld eens een keer eerst aan de beurt komen, en gratis! Maar dat kan ik wel vergeten, denk ik. Alle westerse, rijke landen zijn allemaal al hun voorraden aan het inslaan en dan komen de armen van deze wereld niet zo snel aan de beurt.
Beste mensen, zó schrijf je op een klein stukje papier al snel een heleboel dingen bij elkaar en zou je nog gemakkelijk veel langer door kunnen gaan, maar dat is niet de bedoeling. Maar ik wil wél van de gelegenheid gebruik maken om jullie allemaal heel hartelijk te bedanken voor jullie brieven en kaarten en andere berichten en natuurlijk óók voor de geldelijke steun die wij ook het afgelopen half jaar weer van jullie hebben mogen ontvangen. Zonder die geldelijke steun van jullie allen zou het héél moeilijk zijn voor mij om het allemaal een beetje draaiende te houden en ik hoop dan ook van harte dat jullie daar in de toekomst mee door zullen gaan!! Dat vraag ik jullie met heel mijn hart, want ik weet hoe hard het nodig is daar. Gelukkig heb ik ook een aantal mensen daar aan wie ik veel dingen kan overlaten en die ik rustig kan vertrouwen; mensen die zich op een eerlijke manier en vol overgave inzetten voor het welzijn van onze jongeren en kinderen in onze huizen en op ons schooltje en op straat!! Daarom vraag ik jullie om daar écht mee door te blijven gaan, zodat we veel jonge mensen een betere kans kunnen geven in dit leven!! Daar hebben jullie al vele jaren heel veel aan bijgedragen en ik wil jullie daar ook steeds hartelijk voor blijven bedanken!! Zonder jullie zouden heel veel dingen niet kunnen voor al die jongeren en kinderen!!
Ook wens ik iedereen een heel mooi en Zalig Kerstfeest toe en een heel goed Nieuwjaar, hopelijk al snel zonder de epidemie!! Nogmaals mijn oprechte en hartelijke dank, de beste wensen voor iedereen en heel veel hartelijke groeten!! Blijf aan ons denken!!
Tot de volgende keer!!
Theo Raaijmakers